Książki lutego

Luty był całkiem dobrym miesiącem jeśli chodzi o czytanie książek. Na swoim koncie uzbierałam dodatkowych 9 pozycji w wyzwaniu przeczytania 52 książek.

Książki lutego

Severus Snape The Dark Knight vol 1,2,3,4,5,6,7

,,Severus Snape The Dark Knight” to powieść należąca do grupy potterowskiego fan fiction. Opowiada historię, znaną z serii książek o Harrym Potterze w zupełnie odmienny sposób. Byłam pod wielkim wrażeniem stylu pisarskiego autorki – Sary. Wszystkie tomy pochłonęłam w ciągu jednego tygodnia, zarywając kilka nocy. Moim zdaniem to fan fiction znacząco przewyższa jakością treści oryginalną historię. Poznajemy tutaj znanych wcześniej bohaterów z zupełnie innej perspektywy. Poza tym pojawia się wielu nowych. Zwroty akcji są zaskakujące i szybkie. Czytelnik jedzie jak na rollcasterze. Już wydaje się, że wszystko wiadomo, by w ostatecznym rozrachunku dowiedzieć się, że niczego tak naprawdę nie można być pewnym.

Cała powieść podzielona jest na 7 tomów:
1. Status quo ante
2. Introduction
3. Inquisitiveness
4. Following Rivers
5. Suspense
6. Les Mensonges Reveles
7. Vodevil

Tom 8 ma na razie dwa rozdziały. Najlepsze jest to, że historia jeszcze się nie zakończyła i autorka Sara dopisuje cały czas ciąg dalszy. Nie mogę się doczekać kolejnych rozdziałów.

Samotność Portugalczyka

Kolejną pozycją przeczytaną w lutym była ,,Samotność Portugalczyka” Izy Klementowskiej. Książka ma charakter reportażu. Jest zbiorem krótkich opowiadań – scenek rodzajowych, pokazujących mentalność Portugalczyków.

Dowiemy się z niej o przeszłości Portugalii, o dyktaturze, o relacjach z Hiszpanią i innymi nacjami, o przeszłości kolonialnej, o pomnikach i o wielu innych rzeczach.

Myślę, że informacje zawarte w książce są warte poznania, jeśli człowiek chce się dowiedzieć coś więcej o Portugalii i Portugalczykach.

Dla mnie ta pozycja nie była zbyt porywająca. Nie była zbyt gruba, a męczyłam ją przez tydzień – byle dotrwać do końca. Dowiedziałam się coś nie coś o Portugalii, ale drugi raz bym tej książki nie przeczytała.

Grząskie piaski

,,Grząskie piaski” Henninga Mankella to powieść z elementami autobiograficznymi i kolejna przeczytana przeze mnie pozycja w tym miesiącu.

Autor przyzwyczaił mnie do wysilania mózgownicy w celu rozwikłania zagadek kryminalnych, a także do ciekawych historii. W tym przypadku było trochę nudniej.

Książka zaczyna się w momencie, gdy autor dowiaduje się o tym, że ma raka. Opowiada nam jak zmieniło się jego życie, jego podejście do świata i postrzeganie rzeczywistości po tym, gdy dowiedział się o swojej chorobie.

Wątki z jego życia są przeplatane ciekawymi zdarzeniami z historii świata. Dowiedziałam się między innymi czym był synod trupi.

Spodziewałam się, że książka człowieka, który dowiaduje się o swojej nieuleczalnej chorobie, będzie bardziej depresyjna. Byłam zaskoczona tym, że autor był bardziej skupiony na tym, czy w jego kraju są odpowiednio zabezpieczane odpady radioaktywne z elektrowni. Martwił się, że przyszłe pokolenia będą w jakiś sposób zagrożone naszą radioaktywną spuścizną.

Podobno w Szwecji odpady radioaktywne chowa się głęboko pod ziemią, w skale. Skała ma być na tyle odporna, by przetrwać zlodowacenia przewidywane w przyszłości. Autor martwi się o pokolenia, które nastaną na Ziemi za 100 tysięcy lat, w czasach kiedy minie już zlodowacenie. Czy nie odnajdą radioaktywnych odpadów? To był zaskakujący sposób myślenia. Jednak chyba po raz drugi nie podeszłabym do przeczytania tej książki.

A Wy co ciekawego przeczytaliście w lutym? Dajcie znać w komentarzach!