Co w życiu warto i co się opłaca? O tym jak wróciło do mnie nagranie Jacka Walkiewicza.

Jakiś czas temu – dwa, trzy lata temu – spotkałam się po raz pierwszy z nagraniem Jacka Walkiewicza w Internecie. Wywołało wtedy rewolucję w moim życiu. Jednak czas mijał, a ja powoli zapominałam o tym nagraniu. Ostatnio jednak obejrzałam je ponownie. Wróciło do mnie ze zdwojoną mocą, ale też zwróciłam uwagę na zupełnie inne aspekty niż było to za pierwszym razem.

Pod spodem możecie obejrzeć sobie to nagranie. Pod nim dzielę się z Wami moimi przemyśleniami po jego obejrzeniu. Gotowi? Zatem do dzieła!

Po obejrzeniu nagrania wynotowałam sobie dwie strony cytatów, słów, które padły z ust Jacka. Podzielę się tutaj nimi z Wami, mam nadzieję, że zostaniecie zainspirowani równie mocno jak ja, a także nakłonią Was do przemyśleń.

„Nikt się nigdy nie wstrzeliwuje w temat, a profesjonalizm nigdy nie jest dziełem przypadku. Pasja rodzi profesjonalizm, a profesjonalizm rodzi jakość, a jakość to jest luksus w życiu”

Cytat wydaje się być dyskusyjnym. Z drugą częścią cytatu zgadzam się bezapelacyjnie. Pasja, profesjonalizm i jakość idą ze sobą w parze, a właściwie w trójce. Jednak części dotyczącej wstrzeliwania się w temat nie potrafię skutecznie zinterpretować. Jak jest Waszym zdaniem? Czy ludzie podejmując działania biznesowe, czy też innego rodzaju, nigdy nie wstrzeliwują się w temat? Nie chcę polemizować z Jackiem Walkiewiczem, bo ma dużo większe doświadczenie ode mnie i osiągnął nieporównywalnie więcej. Jedak nie do końca rozumiem, co chciał powiedzieć w pierwszej części swojej myśli.

„Zmień swoje słownictwo, a zmienisz swoje życie”

Tutaj Jacek ma zdecydowanie rację. Bardzo często ludzie nie biorą odpowiedzialności za swoje życie i mówią, że coś się nie udało – zrzucają winę na los czy inne nadprzyrodzone czynniki. Często też mówią, że coś się po prostu udało – czyli tutaj też nie wierzą w to, co zrobili, nie przypisują sobie samym żadnej mocy sprawczej.

Co zatem proponuje nam w zamian? Należy mówić, że to Ty zrealizowałeś projekt, Ty zdałeś egzamin, Ty zrobiłeś dobre wrażenie, zamiast udało się lub nie udało się.

„Albo się jest skutecznym, albo nie jest, skuteczność jest miarą prawdy, jeśli człowiek nie jest w życiu skuteczny, to znaczy, że prawda którą się posługuje jest nieaktualna i warto ją zmienić”

Jak to jest z tą skutecznością? Myślę, że chodzi tutaj o kształtowanie nawyków. Jeśli nie mamy wyrobionego nawyku bycia np. systematycznym w realizowaniu czegoś, to nie jesteśmy skuteczni. Żeby coś zmienić w swoim życiu, trzeba zmienić to, co się robi. Bo trudno jest oczekiwać innych rezultatów, kiedy robi się ciągle to samo.

Kiedy zaczynałam samodzielnie uczyć się języka angielskiego, to robiłam to systematycznie. Wyrobiłam sobie nawyk, by trzy razy w tygodniu robić sobie lekcję z prawdziwego zdarzenia, a poza tym powtarzać nowe słówka codziennie. Trudno, by było oczekiwać, że nauczę się języka angielskiego tylko przez to, że będę myślała o tym, że mam się go nauczyć. Samo myślenie o tym, że coś trzeba zrobić jest nieskuteczne, to prawda nieaktualna. Trzeba ją zmienić naprawdę pod tytułem „od myślenia do działania”.

Jacek Walkiewicz podważył też nasze polskie powiedzenia, które bardzo często słyszymy od innych ludzi:
„Człowiek uczy się na błędach” –

„Człowiek uczy się na błędach, kiedy wie, że je popełnia”

To jest bardzo logiczne. Jak możemy nauczyć się czegoś, gdy popełnimy błąd, ale nie mamy świadomości jego popełnienia?

Załóżmy, że hodujemy jakąś roślinkę. Zaglądając do własnego ogródka: niech to będzie pomidor. Jeżeli sadzimy go i podlewamy nie tak jak należy, to nie doczekamy się jego owoców. Jeśli nie wyciągniemy z tego wniosków i w kolejnym sezonie nie zmienimy systemu podlewania, to również nie znajdziemy na krzaczkach wymarzonych owoców.

„Podróże kształcą” – „Podróże kształcą, ale tylko wykształconych ludzi”

Jeśli pojedziemy do jakiegoś pięknego zakątka naszej Ziemi i wrócimy do domu nie ucząc się czegoś nowego, nie mając nowych ciekawych informacji i przemyśleń, nie mając nowych, ciekawych, być może egzotycznych znajomych, to po co było w ogóle tam jechać?

Niektórzy wracając z jakichś ciekawych miejsc mówią, tak jak było to w filmie „Meksyk jak Meksyk, ciepło było”. Także … chyba nie nauczyli się niczego nowego w trakcie tej podróży :).

„Co nie zabije, to wzmocni” – „Co nie zabije, to nie zabije, nie musi wzmacniać, może sponiewierać i zostać na całe życie”

Tutaj też zgadzam się z Jackiem Walkiewiczem. Nie wszystko co nas w życiu spotyka nas wzmacnia. Są takie wydarzenia, które na trwałe odciskają się na naszej psychice i niektórzy muszą włożyć wiele pracy, by po czymś takim mogli normalnie żyć. Są też tacy, których to wzmocni, ale nie jest to regułą.

„W życiu trzeba być dyplomatą. Pokorne cielę, dwie matki ssie. (…) Pochwała hipokryzji, co innego mówisz, co innego robisz, co innego myślisz.(…) Za to potem się płaci cenę”

Ciekawe spojrzenie. Dookoła wszyscy nam wmawiają co innego, ale jakby się głębiej nad tym zastanowić, to jest wiele racji w tym co zostało powiedziane w filmie. Dobrze, jak jest integralność pomiędzy tym co się, mówi, myśli i robi. Człowiek czuje się wtedy spójnie ze samym sobą, nie ma w nim sprzeczności i idzie do przodu.

Jednak czy w każdej życiowej sytuacji dobrze nie być dyplomatą? Wydaje mi się, że czasami kiedy w grę wchodzą wyższe wartości, trzeba jednak pozostać dyplomatą.

„Stabilizacja to pułapka życie nigdy nie było, nie jest i nie będzie stabilne pozostaje tajemnicą”

Życia nie można określić jako coś stabilnego. Życie to ciągły ruch, to ciągłe zmiany, to ciągłe zmiany napięcia, zwalnianie i przyspieszanie. Stabilizacja oznacza unieruchomienie, brak możliwości rozwoju i zatrzymanie się w miejscu.

Witold Wójtowicz pisał w jednej ze swoich książek (chyba to było „46 zasad zdrowego rozsądku”), że stabilizację, czy też równowagę osiąga się po śmierci, wtedy jest się w stabilnym stanie, bez możliwości zmiany w żadną ze stron. Jednak czy o to chodzi w życiu, by utknąć w martwym punkcie?

„Rozwój i doświadczenie zdobywamy wtedy, gdy wychodzimy poza strefę komfortu i gdy sytuacja wykracza poza nasze pierwotne plany i oczekiwania.”

Jest w tym wiele prawdy. Gdy cały czas robimy to samo, to co dobrze potrafimy, to czego się nie obawiamy – nie stawiamy sobie wyzwań i stoimy w miejscu. Gdy zaczynamy robić rzeczy, których nigdy wcześniej nie robiliśmy rozwijamy się, poszerzamy nasze doświadczenie. Gdy nie podejmujemy takich aktywności, nie uczymy się niczego nowego. Pozostajemy zamknięci na nowości i świat. Mamy ograniczenia i obawiamy się wyjść ponad nie.

Pięknie zostało to podsumowane w filmie „doświadczanie życia to jedna z najpiękniejszych w życiu rzeczy”.

„W psychologii jest takie pojęcie „błysk”, to taki moment gdy człowiekowi w głowie się wszystko zmienia, nagle dociera do niego coś co było oczywiste od lat, ale teraz nabrało innego wymiaru”

Przyznajcie się, jak często doświadczacie „błysku”? U mnie pojawia się on kilka razy w roku :). Niektórzy określają go też mianem „aha”. To taki fajny moment, gdy nagle spadają wszystkie zasłony i człowiek zaczyna rozumieć, zdobywa niebywałą jasność umysłu i wszystko się zmienia.

Cudowne są te momenty oświecenia 🙂

„Marzenia są czymś uroczystym, czymś odświętnym, natomiast dochodzimy do nich przez normalną prozę życia, przez codzienność”

Jak traktujemy nasze marzenia? Czy pozwalamy im się rozrastać? Czy raczej spychamy je na boczny tor i uważamy, że nigdy się nie spełnią?

Jacek Walkiewicz opowiedział bardzo ciekawą historię o jego życiowym marzeniu jakim było posiadanie campera. Wspaniale także zachowała się jego żona, ale nie będę Wam odbierać przyjemności z obejrzenia przemówienia, bo „marzenia są po to, aby je realizować”

W filmie zostały zacytowane bardzo mądre słowa prof. Bartoszewskiego:

„są w życiu rzeczy, które warto, są rzeczy które się opłaca, i nie zawsze to co warto się opłaca, nie zawsze to co się opłaca warto”

Myślę, że one nie wymagają komentarza. Chyba, że ktoś z Was pokusi się o własny komentarz pod artykułem?

Dalszy ciąg przemówienia skupił się wokół odwagi. Zostały przytoczone wartościowe słowa Churchila

„jeśli w życiu brakuje miejsca na odwagę, to inne cnoty są bez znaczenia”

Sam Jacek Walkiewicz miał także na temat odwagi ciekawe przemyślenia

„20 lat temu się bałem i nie robiłem, dzisiaj się boję, ale robię, nauczyłem się żyć ze strachem, traktować go jak sprzymierzeńca (…) prawdziwy wojownik, to człowiek, który zmierza się sam ze sobą, (…) jak pokonasz sam siebie, to już nikt ci nie stanie na drodze (…) Człowiek ma prawo się bać, tylko idiota się nie boi, strach jest sprzymierzeńcem wojownika, ponieważ pozwala być uważnym i czujnym, jeżeli nauczymy się z nim żyć, to tak naprawdę wszystko się w życiu zmienia.”

Współczesny człowiek usiłuje być nieustraszony. Zakłada maski. Pokazuje jak jest idealny i że niczego się nie boi, niczego nie przestraszy. Jednak w głębi siebie musi stoczyć walkę z największym strachem jaki tkwi w nim samym. Ze strachem, który codziennie podsuwa mu jego umysł. Często ulega paraliżowi jaki strach na niego nakłada, zamiast wykorzystać go do tego by działać mimo strachu. Strach wyostrza zmysły, pozwala dostrzegać rzeczy, których by się nie zauważyło bez jego wpływu.

„Bycie głównym bohaterem w filmie mojego życia to akt odwagi”

Całe życie podziwiamy innych ludzi. Podziwiamy innych, sławnych, piękniejszych, tych z pierwszych stron gazet. Podziwiamy bohaterów naszego świata. Tych bliższych i tych dalszych. Uważamy, że oni są odważni, bo robią to czy tamto. Wiele osób stoi cichutko w kąciku i nie ma odwagi wyjść z cienia, by zawalczyć o samych siebie. Obawiają się zostać bohaterami swojego życia, bo musieliby opuścić bezpieczną strefę komfortu, za którą zaczynają dziać się rzeczy niewyobrażalne.

„Czym jest odwaga? to cztery elementy:
1. zaufanie do siebie, to jest jeden z największych życiowych kapitałów, ufać sobie, (…) nie jest to to samo co wiara w siebie, zaufanie do siebie wynika z doświadczenie, jeśli przeżyłem co przeżyłem, to na pewno dam sobie radę dalej;
2. ryzyko. nie ma życia bez ryzyka. nie ma biznesu bez ryzyka. nie ma możliwości zrobienia kroku do przodu bez ryzyka, ale żeby zaryzykować trzeba zaufać sobie
3. decyzje, to ludzi hamuje, chcieliby wszystko przeanalizować, decyzja nie zapada w głowie, a w sercu, te prawdziwe projekty realizuje się z pozycji serca nie z pozycji umysłu, tam jest czysta kalkulacja, tam się opłaca lub się nie opłaca
4. zaangażowanie, życie na cały etat z pasją. życie gdy człowiek czuje smak tego co się dokoła niego dzieje”

Czy wystarczająco ufamy samym sobie? Czy czasem nie jest tak, że zamiast ufać sobie za bardzo ufamy mediom, politykom, znajomym, temu co słyszymy? Czego się boimy? Czemu tylko nieliczni są w stanie zaufać samym sobie?

Czy jesteśmy skłonni do podejmowania ryzyka? No tak, każdy nasz krok do przodu jest obarczony ryzykiem. Bo co jeśli się przewrócimy? No właśnie co się takiego stanie? Podniesiemy się albo sobie po prostu poleżymy. Boimy się ryzyka i unikamy go jak ognia. Ale przecież gdyby nie ryzyko, jakie podejmowali ludzie w przeszłości nie byłoby dzisiaj samochodów, książek, komputerów, nie byłoby nas samych, gdyby nie ryzyko jakie podjęli nasi rodzice.

Czy potrafimy podejmować decyzje? No właśnie, jak to jest z tymi decyzjami? Czy nie za bardzo analizujemy nasze życie? Czy nie za bardzo zastanawiamy się nad tym co ze sobą zrobić, zamiast po prostu działać? Jeśli czegoś chcemy i wiemy to w naszym sercu, to znaczy, że decyzja już zapadła – tylko naszym rozumem próbujemy jeszcze odwieźć od niej samych siebie.

Czy potrafimy zaangażować się we własne życie na pełen etat? Czy nie jest tak, że zbyt często ludzie interesują się mocniej życiem innych ludzi niż swoim własnym? Czy nie ciekawi ich bardziej to co dzieje się u głównego bohatera ich ulubionego serialu, niż to by się rozwijać i iść do przodu?

„Zwycięzcy nigdy nie rezygnują, rezygnujący nigdy nie zwyciężają”

Prawda! Ile razy udało się zwyciężyć komuś, kto zrezygnował? Za każdym razem, gdy się poddajemy i z czegoś rezygnujemy, mamy zagwarantowane na 100%, że w tej sprawie odniesiemy porażkę.

Analogicznie jest w drugą stronę, ci wszyscy, którzy do czegoś dążą i nie ustają w drodze do osiągnięcia swojego celu – zwyciężają – prędzej czy później.

Mam nadzieję, że nagranie Jacka Walkiewicza dobrze Wam się oglądało, a artykuł dobrze czytało. Dajcie znać w komentarzach, czy znacie jakieś inne ciekawe i inspirujące nagrania, z chęcią obejrzę.

Aaa, jutro odwiedzę bloSilesię, także jakby ktoś z Was był tam obecny to z radością przybiję piątkę. Trzymajcie się ciepło i do następnego artykułu.

***

Miałam opublikować ten artykuł w sobotę, ale czułam, że jest jakoś nie po drodze go zamieszczać pomiędzy newsami z Paryża, dlatego publikuję dopiero dzisiaj.